Ariketa egitera atxikitzea da errehabilitazio kardiakoko (BRH) programa baten II. fasea amaitu duen eta III. fasean dagoen paziente baten jarraipenean aurkituko dugun arazo nagusietako bat. Ohikoa da II. fasearen amaieran arrisku kardiobaskularreko faktoreak (FRCV) ondo kontrolatzen zituzten pazienteak ikustea, bereziki LDL zenbakiak, III. faseak aurrera egin ahala ariketa fisikoa egiteko ohitura galdu dutela adierazten dutenak. Paziente horiek FRCVen kontrol-mailan okerrera egin ohi dute, tratamendu farmakologikoarekiko atxikimendu ona mantendu arren.
Praktika klinikoko gidetan gomendatutako ariketa fisikoaren mailak mugarik gabe mantentzea arazo ezaguna, identifikatua eta ohikoa da gertaera koronario bat izan duten pazienteentzat. Praktika klinikoko gidek gomendatzen dute jarduera fisiko moderatua egitea, gutxienez 150 minutu astean edo gutxienez 75 minutu astean jarduera fisiko biziaren kasuan.
- fasea amaitzen duen pazientea BRHko programa batetik klub eta gizarte-etxe laguntzaileetan programatutako mahai-tenis saioetan aritzera bideratzeak eragin onuragarria izan dezake, gure ustez, epe luzerako ariketari atxikitzeko, beste gaixotasun kroniko batzuetan (Parkinsona, esaterako) frogatu den bezala. Atxikimenduaren hobekuntza pazientearen motibazioaren handitzean oinarrituta izatea espero dugu, arrazoi hauengatik:
- Lagunekin kirol-jarduera egitea.
- Adin desberdineko pertsona "osasuntsuen" kirol-jarduera bera egitea.
- Lehiakortasunaren ondorio positiboa: hobetzea bilatzeak denbora gehiago praktikatzera eramango du (horrek asteko ariketa-denbora handituko du).
- Aisialdiko jarduera "dibertigarria" egitea, eta ez ariketa monotono eta errepikakorra.
Hori frogatzeko, Euskal Mahai Tenis Federaziotik honako ikerketa hau egin dugu: Kardiopatia iskemikoa eta ariketa fisikoa errehabilitazio kardiakoaren III. fasean: atxikimendua handitzea, mahai-tenisaren praktikaren bidez. CardioPong proiektua.
Espero dugu irakurketa interesgarria izango zaizuela.